Skoki na bungee to rodzaj sportu ekstremalnego, który polega na skakaniu z podwyższonej powierzchni, zwykle platformy stworzonej przez człowieka lub występującej naturalnie. Uczestnik jest wyposażony w elastyczną linę, która jest przymocowana do jego stóp lub tułowia przed skokiem. Punkt początkowy jest następnie przywiązywany do tej liny. Po zabezpieczeniu uczestnik zanurza się głową w dół. Będą kontynuować, aż linka zostanie w pełni rozciągnięta, w którym to momencie linka odbije się, a osoba wystrzeli z powrotem w górę. Zejście najprawdopodobniej potrwa tylko kilka sekund.
Od terminu „bungi”, który oznacza „wiązać lub wiązać”, pochodzi słowo „bungee”. Aborygeni australijscy początkowo używali go do określenia konkretnego rodzaju drzewa w 1837 roku. Później wyrażenie to zostało użyte do opisania rodzaju liny używanej do skoków na bungee.
Nevis Highwire w dolinie rzeki Nevis w Nowej Zelandii jest jednym z najbardziej lubianych miejsc do skoków na bungee. Ponieważ wysokość skoku wynosi 134 metry, swobodne spadanie powinno trwać około 8,5 sekundy.
Historia skoków na bungee
Na wyspach Pacyfiku na Antypodach skoki na bungee stały się popularnym sportem ekstremalnym. Młodzi mężczyźni z wyspy Pentecost (Vanuatu) skakali z wysokich drewnianych platform, będąc związanymi jedynie liśćmi winorośli przy kostkach, co było sprawdzianem ich odwagi. Długość winorośli była dobierana w taki sposób, aby włosy młodego mężczyzny dotykały ziemi w momencie, gdy elastyczność winorośli osiągała maksimum.
Chociaż śmiałkowie już wcześniej próbowali skoków na bungee (w Bristolu, w Anglii, ze słynnego miejskiego mostu Clifton Suspension Bridge; oraz w USA, z mostu Golden Gate w San Francisco), pierwsze komercyjne skoki miały miejsce w Nowej Zelandii, kraju, który jest często uważany za mekkę współczesnych sportów ekstremalnych, w drugiej połowie lat 80-tych.
Rzeczywiście, A.J. Hackett założył pierwszą na świecie komercyjną operację bungee w Queenstown na nowozelandzkiej Wyspie Południowej. Nie byłoby błędem nazywanie Nowozelandczyka Hacketta twórcą skoków na bungee, a przynajmniej ich współczesnego wcielenia.
Nie byłoby błędem określenie Nowozelandczyka Hacketta jako pomysłodawcy skoków na bungee, a przynajmniej ich współczesnego wcielenia. W 1986 roku podjął on próbę swojego pierwszego skoku z mostu Greenhithe w Auckland. Później Hackett próbował skoków z innych mostów i dużych budynków (w tym z wieży Eiffla), a jego śmiałe działania odegrały znaczącą rolę w popularyzacji tego sportu.
Sprzęt
Elastyczna lina, która w rzeczywistości jest plecionym kablem amortyzującym, jest połączona z kostką skoczka i stanowi większość skoku na bungee. Kauczuk naturalny jest wykorzystywany do produkcji większości lin bungee (ze względu na jego elastyczność). Uprząż tułowia i uprząż nóg, które są przymocowane do linki, są używane do skoków na bungee (wsparcie dla mocowania kostki, dla celów bezpieczeństwa).
Wskazówki
Każda operacja bungee ma różne minimalne kryteria w zależności od wysokości skoku, a także trudności skoku. O ile jesteś w dobrej kondycji i formie, najniższy wiek to często 12-14 lat, a maksymalna waga to zazwyczaj 110 kg. Minimalna wymagana waga to 35 kg.
Kwestie medyczne
Odradza się wykonywanie skoku, jeśli cierpisz na choroby serca, epilepsję, wysokie ciśnienie krwi, cukrzycę, choroby neurologiczne lub jesteś w ciąży.
Kwestie środowiskowe
Pamiętaj o dwóch złotych przykazaniach skoków na bungee: nie zaśmiecaj i pozostaw okolicę w takim stanie, w jakim ją zastałeś, niezależnie od tego, czy skaczesz na bungee w mieście, czy poza nim. Uprzątnij wszelkie śmieci, które nie ulegają biodegradacji (zabierz je ze sobą). I przestań niszczyć skały, aby pochwalić się swoją odwagą!
Katapulta, Reverse Bungee i Bungee Rocket to tylko niektóre z wariantów.
Jak sugeruje nazwa, skoczek w katapulcie lub odwróconym bungee jest przymocowany uprzężą do ciała i elastycznymi linami, stojąc na ziemi lub podstawie. Skoczek jest następnie wystrzeliwany w powietrze z odpowiednią siłą nadawaną linom, a następnie uwalniany.
Katapulta
Skoczek rozpoczyna „Katapultę” (Reverse Bungee lub Bungee Rocket) na ziemi. Po rozciągnięciu liny i przymocowaniu skoczka, zostaje ona zwolniona. Często odbywa się to za pomocą dźwigu lub podnośnika podłączonego do półstałej konstrukcji. Ułatwia to rozciągnięcie liny i opuszczenie osoby na ziemię.
Trampolina
Skoki na bungee i trampolina są połączone w piosence „Bungy Trampoline”. Zaczynając na trampolinie, uczestnik jest wyposażony w uprząż na ciało, która jest połączona z dwoma wysokimi słupami po obu stronach trampoliny za pomocą lin bungy. Liny bungy są napinane, gdy zaczynają skakać, umożliwiając większy skok niż zwykle byłby możliwy przy użyciu samej trampoliny.
W „Bungee Running” nie ma żadnych skoków. Polega on po prostu na użyciu linki bungee do sprintu w dół nadmuchiwanego toru, jak sugeruje nazwa.
Znacznik z rzepem jest często używany do wskazania, jak daleko biegacz się posunął, zanim lina bungee została ściągnięta. Ta rozrywka jest często spotykana na targach i karnawałach i często jest szczególnie lubiana przez dzieci.
Rampa
Skok na bungee z rampy. Dwie gumowe linki lub „bungee” są przymocowane do uprzęży poprzez zawiązanie ich wokół talii uczestnika. Te linki bungee są przymocowane do stalowych lin, po których przesuwają się stalowe koła pasowe. Przed skokiem zawodnicy jeżdżą na rowerach, sankach lub nartach.
SCAD Diving
Uczestnik jest zrzucany z wysokości w nurkowaniu SCAD (Suspended Catch Air Device), które jest podobne do skoków na bungee, z wyjątkiem tego, że nie ma cięciwy, a sportowiec swobodnie spada w siatkę. Nurkowie SCAD, którzy nie są przeszkoleni, używają specjalistycznej uprzęży do swobodnego spadania, aby zagwarantować prawidłową postawę podczas spadania.
Nurkowie SCAD, którzy nurkują w stylu dowolnym, nie noszą uprzęży. Lądowanie jest niewiarygodnie łagodne i wybaczające w ogromnej siatce z ramami z rur powietrznych. Niemiecki MONTIC Hamburg jest miejscem, w którym SCAD został stworzony w 1997 roku.
Trampolina bungy
Łączy trampolinę z bungee, jak sama nazwa wskazuje. Skoczek stoi na trampolinie, mając na sobie uprząż. Po obu stronach trampoliny znajdują się dwa wysokie słupy połączone linkami bungee, które utrzymują uprząż na miejscu. Za każdym razem, gdy ktoś korzysta z trampoliny, linki bungee są rozciągane. Prawdopodobieństwo sięgnięcia wyżej w powietrzu jest zwiększone przez siłę na linkach bungee spowodowaną typowym skokiem.
Odwrócone bungee
Obecna rozrywka w wesołym miasteczku znana jako odwrócone bungee została stworzona przez Troya Griffina około 1978 roku. Czasami nazywana jest katapultą bungee, procą lub fotelem katapultowym.
Kolejka zyskała popularność i jest obecnie jedną z najbardziej znanych przejażdżek. Wiele instalacji zawiera dodatkowo zamontowaną kamerę, która rejestruje wrażenia odwiedzających i często jest sprzedawana po zakończeniu atrakcji.
Zarówno parki rozrywki, jak i samodzielne atrakcje oferują przejażdżki na bungee. Większość instalacji pobiera dodatkową opłatę i wymaga osobnego wejścia do parku ze względu na ograniczoną pojemność atrakcji.
Skyscreamer
Dwie teleskopowe wieże bramowe umieszczone na platformie podają dwie elastyczne liny do dwuosobowego pojazdu pasażerskiego wykonanego z otwartej stalowej kuli, a wieże te są częścią przejażdżki. Gdy elastyczne liny są rozciągane, elektromagnetyczne zapięcie utrzymuje pojazd pasażerski na platformie.
Po wyłączeniu elektromagnesu pojazd pasażerski jest wystrzeliwany pionowo z siłą 3-5, osiągając wysokość od 50 metrów (164 stóp) do 80 metrów (262 stóp).
Jazda jest chaotyczna i niepokojąca, ponieważ kula pasażerska może obracać się między dwiema linami. Pasażerowie są opuszczani z powrotem do pozycji startowej po zwolnieniu lin po licznych odbiciach.
Slingshot
Zamiast elastycznych lin, Funtime Slingshot wykorzystuje stalowe liny i rewolucyjny sprężynowy mechanizm napędowy. Atrakcja może wystrzelić uczestników na wysokość do 150 metrów (492 stóp) w powietrze z prędkością do 160 mil na godzinę przy użyciu do 720 specjalnie skonstruowanych sprężyn.
Jakie są najlepsze miejsca do skoków na bungee?
Istnieje kilka dobrze znanych miejsc, w których można wykonywać skoki na bungee, aby podziwiać zapierające dech w piersiach widoki i ekscytujące swobodne spadanie. Najwyższy komercyjny skok na bungee to rekord należący do Macau Tower w Makau w Chinach.
Uczestnik Macau Tower skacze z wysokości 233 metrów i kontynuuje skok aż do osiągnięcia wysokości 30 metrów, po czym lina odbija się z powrotem w górę. Prawie 220-metrowa zapora Verzasca w Ticino w Szwajcarii jest kolejnym popularnym miejscem do skoków na bungee.
Jakiego sprzętu potrzebuję, aby bezpiecznie skoczyć na bungee?
Do bezpiecznego skoku na bungee wymagana jest minimalna ilość sprzętu. Wszystko, czego wymaga się od uczestnika, to wygodny strój i odpowiednie obuwie, takie jak buty. Trzy kolejne kluczowe elementy wyposażenia zostaną dostarczone przez pracujących tam ekspertów: uprząż, kask i linka bungee.
Linka bungee jest ciasno przymocowana do uprzęży, która jest owinięta wokół tułowia. Po zejściu z wysokości, linka wciągnie cię z powrotem do góry. Większość miejsc do skoków na bungee obejmuje również systemy olinowania, które są siecią kół pasowych i lin używanych do sprowadzenia skoczka z powrotem na pierwotną powierzchnię lub platformę po zakończeniu skoku.
Ryzyko obrażeń
Urazy podczas skoków na bungee można podzielić na dwie kategorie: te, które zdarzają się niezależnie od środków ostrożności i te, które zdarzają się po skoku w wyniku awarii sprzętu lub katastrofalnego zdarzenia.
Po pierwsze, jeśli uprząż bezpieczeństwa działa nieprawidłowo, długość linki jest nieprawidłowo oszacowana lub linka jest nieprawidłowo połączona z platformą do skoków, może dojść do wypadku. W 1986 roku podczas treningu bungee w programie telewizyjnym BBC zginął mężczyzna, któremu urwała się linka od karabińczyka.
Pomimo środków ostrożności, urazy często wiążą się z nagłym wzrostem ciśnienia wewnątrznaczyniowego w górnej części ciała, które występuje podczas odrzutu linki bungee. Najczęściej zgłaszanym problemem jest uszkodzenie wzroku.
Upośledzenie wzroku związane z krwotokiem siatkówki może być tymczasowe lub trwać wiele tygodni. W jednym przypadku zaburzenia wzroku u 26-letniej kobiety utrzymywały się przez 7 miesięcy.
Gdy skoczek jest wstrząsany przez linkę bungee, może dojść do urazów kręgosłupa szyjnego; w co najmniej jednym przypadku doprowadziło to do porażenia czterokończynowego związanego ze złamaniem szyi. Zakleszczenie się w linę tułowiem lub szyją skoczka może potencjalnie skutkować bardzo katastrofalnymi obrażeniami. Niedawno opisano również związane ze skokami na bungee rozwarstwienie tętnicy szyjnej skutkujące specyficzną formą udaru.
